476. Немо-1 и Чужой Дяденька.
Сижу-заканчиваю перевод куска про Немо, чтобы вам его в урок дать. Там момент, где папа ему кричит "поднимай свой хвост и плыви сюда". Я забиваю в гугл, посмотреть, говорят ли вообще "поднимай свой хвост", потому что я бы "зад" больше ждала. Мне вылезает это (мне стало смешно, и я сфотографировала экран):
Ну, то есть, с чего бы на запрос "поднимай свой хвост" мой гугл мог такое выдать?... Да, я поржала... На время посмотрите там... Само собой, я подумала "Да, молодец, у тебя тоже есть kaldır в песне, я увидела, спасибо. А теперь иди-погуляй, сейчас не про тебя вообще разговор, у меня тут рыбы...". Но потом, я решила, что нельзя так с человеком... И вообще, я в знаки верю... Сижу-думаю: "А к чему Ahde vefa? Там ничего прикольного нет... Хотя... Вот на этой песне он как раз клёво танцевал в Новый Год, а я понадеялась на мировое сообщество, и не записала тогда... И всё жду-жду, - а никто это на ютуб не заливает"... А мне так охота было вам это показать... Пошла снова искать, а вдруг кто-то уже выложил... Ни фига... Минут двадцать роюсь в интернете, ничего нет. Попёрлась на канал Star TV, где этот концерт транслировали, там всё перерыла, даже у них - нет...". Смотрю с укором на черную фотку, говорю "мог бы и сам залить, между прочим". И чётко в этот момент, ни секундой раньше, ни секундой позже, мне на экран вылезает оповещение "ТТ залил 13 видео с Нового года". Я кликнула... И пошла в эту песню... Я там посетитель номер 1, само собой, но... Не верите?... А у меня есть доказательства:
Вон, 1 просмотр, 1 лайк,- это я,... и еще даже Star TV во вкладках закрыть не успела... И такое совпадение было бы прикольным,... если бы это не так часто повторялось. А так часто - я пугаюсь. Это НЕ нормально, как бы... Ну, то есть, бывало много раз, что я что-то ищу, не нахожу, а через сутки гугл мне это присылает. Это нормально для искусственного интеллекта, запоминать все мои isteklerimi, я такому не удивляюсь давно... Но вот чтобы кто-то живой "руками" что-то сделал, ровно когда мне это надо... Да еще не "кто-то", а этот, у которого всё буквально на коленях вымаливать обычно приходится... А я - человек рациональный. Поэтому я начинаю думать, как это может вообще получаться... Вам интересно?... Ну, думать, что ТТ что-то делает, только потому что я прошу, - это глупо. Да, глупо... Потому что иначе - он давно бы прислал мне аркасы от Салыны... Дальше... Из нас двоих умнее - скорее всего, я (скромно предположу). И я больше поверю, что это мой мозг как-то высасывает из него мысли... на большом расстоянии... он же сейчас в Нью Йорке вообще... Но в это тоже сложно поверить, потому что, если бы я была телепатом, я бы об этом знала (мне кажется). А я точно не телепат... Хорошо, какие еще версии?... Я на моего ната думаю. Он меня любит, он мне с турецким помогает, поэтому наверняка это он... слетал в Нью Йорк и настучал ТТшке по башке, чтобы он наконец уже залил в ютуб те 13 нарезок, которые ему Star TV еще в декабре на флэшке выдало. А чтобы ТТ такое в голову пришло, надо было, чтобы а) он случайно одел те же джинсы, что и тогда, в декабре, и обнаружил в кармане эту забытую всеми флэшку, и б) чтобы в Нью Йорке сегодня была мерзкая облачная погода, и ему тупо стало скучно в своём отеле, и поэтому он бы поискал, чего бы такого сделать... для образовательных целей. И поэтому мой нат, как только увидел, что он натягивает те же самые джинсы, взял и погасил солнце в Нью Йорке... Гениальный план, молодец, нат. Я тебя люблю. Обратно включить не забудь только... Теперь начинай продумывать хитрожопую стратегию, как достать мои аркасы от Салыны. Даже если для этого должны будут столкнуться планеты - я хочу этот футадж.
Ну да ладно. Пришло - возьмём и скажем спасибо. Откусите кусок от яблока и успокойтесь, как говорится. Танец заценим? А то ради чего "всё"?
Да, "танец" - это слишком громко сказано. Я впялилась в это дело только потому, что не понимаю, что это за размер такой,- четыре с половиной, что ли. Не могу рассчитать, когда он бедром на последней половинке дёрнет. Научный интерес, то есть. Как котёнок за мячиком в пинг-понге, сижу - слежу- моргаю. Глядишь, так и слова "случайно" выучу. Что за ритм такой странный?... А у меня ото всей Ахды Вефы ноты есть, пойдём глянем... Так... 9/8... Aksak одиннадцатого уровня сложности (это усул, вы поняли)... Судя по всему, мои мозги перестают понимать их турецкий ритм уже на девятом уровне, где-то на дюйеке. А ведь уровней там - что-то за сотню. А почему у них мозги это как-то идентифицируют, а у меня - короткое замыкание и шум сразу, как от плохо настроенного радиоприёмника? Это так несправедливо... У них это что, genlerine как-то kazınmış, что ли? Ana sütüyle mi передаётся?... Это же безумно сложно, как homo sapiens может такое услышать и воспроизвести вообще?... Не, ну, то есть, я это спеть могу (наверное), но при этом я буду стоять с выпученными от ужаса стеклянными глазами, пока в голове у меня будет тикать метроном... А вот танцевать под это, да еще так в ритм... Меня сейчас стошнит от беспомощности, посидите...
Мне так кажется, я больше не буду писать уроки, пока не умудрюсь настучать это карандашиком по столу. И на это уйдут долгие годы ежедневных тренировок... И я уже забуду, зачем мне оно было надо... Состарюсь... Выйду на пенсию... Умру... ... ... Или ЭТО, или... Пойду съем шоколадку, и... чтоб до завтра все научились отбивать такой ритм. Не знаю, как вы это сделаете. Я вообще сегодня спать не собираюсь. Где мой карандашик?... Нет у меня карандашиков дома. Зажигалкой по столу стучать буду тогда. На спор с мозгом. Сможем это набить,- сможем выучить турецкий. А нет, - закрываем эту лавочку вообще. Всё! Жребий брошен. Alea iacta est!... Как это по-турецки, кстати?... Zar atıldı, поди... Проверим... ... Да, так и есть,- я звезда, по ходу. Не суть...
Кстати... Опять отвлекусь (рыбам сегодня не везет)... Вот Рафет... У него через неделю - концерт в Москве, я говорила. Человек - открыто написал в Инстаграме: хочу, чтобы вы заказали песни...
Боже Боже... Я вот даже на этот концерт не пойду (чисто не попадаю по датам, а то бы...), но песню заказала. Мне показалось, это настолько щедрый жест, настолько по-человечески задумано... Аж руку к сердцу поднесла, как увидела. Рафет - звезда!)))))... ЭТО - против... как там было...
"Best of" - понятие растяжимое, знаешь ли. О вкусах не спорят. Renkler ve zevkler tartışılmaz. Мне вот даже интересно, что там за репертуар будет. А почему это Рафет догадался у публики спросить, что им больше нравится, а ты нет, а?... (да что - "ты",- почему эта Рафетовская идея "мне" в голову не пришла?! Мы ж договорились, что из нас двоих я однозначно умнее!). А мне самой так охота узнать, что людям нравится... ... Нет... Нет, это не так интересно, как узнать, что ты сам у себя считаешь best of... Всё правильно сделал. Только что оказалось, что мне именно это и надо, а я просто долго соображала (и всё равно я наверняка умнее).
Ну хорошо. Оставим в покое виртуальных людей, посмотрим на рыбок... Как Немо поживает?... Я почти всё услышала, а что не слышала, то kusura bakmayın, а трясите своих турков,- пусть послушают, что там, в дырках.
Vay canına. Vay canına.Vay canına.
- Yüzgecinin nesi var? - Komik görünüyor.
- Ne yaptım? Ne yaptım ki?
- Uslu ol. Daha okulda ilk günün.
Doğuştan oldu (это врожденное) çocuklar. O onun uğurlu yüzgeci.
Baba!
Bu dokunacı (щупальца - dokunaç) görüyor musun? Diğer bütün dokunaçlarımdan daha kısa. Ama hiç belli olmuyor (не заметно). Özellikle de böyle sallarsam.
Biliyor musun benim de suya alerjim var...
Ben çok yaramazım.
Öğrenelim katmanları (слои). Açık denizdeki katmanlar.
Haydi Nemo.
Oooo gitmesen daha iyi olur.
(???)
Acaba öğrencilerim nereye gitti.
Burdayız.
Ah, demek ordasınız. Gelin bakalım gerçekler. Öğreniriz gezerek eğlenerek, hem böylesi ne kadar yararlı.
Baba artık gidebilirsin.
Ama-Rahaba sen de kimsin?
Adım Nemo.
Peki Nemo, bütün yeni öğrencilere bir soru sorarım.
Olur.
Sen nasıl bir evde yaşıyorsun?
Amnemo -amnemone-Nemonemo...
Tamam tamam, kendini zorlama.
Aramız hoş, kendi yerine kâşif (следопыты, первооткрыватели, от keşif etmek = keşfetmek).
Bilmeniz gereken bir şey var. Yüzgeçleri çok küçük. Eğer yüzerken zorlanırsa dinlenmesine izin veriyorum. 10- 15 dakika kadar.
Baba, artık gitsene ne olur.
Merak etmeyin. Birbirimizden hiç ayrılmayacağız.
Çocuklar - gözleri öne çevirin ve sakın unutmayın - hepimiz düşüncelerimizi kendimize saklayacağız. Özellikle de sen, Jimmie.
Ooo, olamaz!
Güle güle Nemo.
Hoşça kal baba.
Güle güle oğlum. Dikkat et.
Hey, ilk ayrılık için oldukça iyisin.
Evet. Sonsuza kadar yanımda kalamaz, değil mi.
Büyük oğlum Vadiye gittiğinde çok üzülmüştüm.
Çocuklarımız büyüyorrrrr-nnnnnnneeeeee?! Vadiye mi? Vadiye mi gidiyorlar? Neler söylüyorsun? Aklını mı kaçırdın?
Vadiye göndereceğimize çocukları balık tava yapalım daha iyi.
Marty, sakin ol.
Bana sakin olduğumu söyleme, midilli (пони).
Midilli mi?
Bir palyaço balığı için hiç de komik değil.
Yazık.
Canıvarı (???) öğrenelim denizde kim var...
(.)
Haydi birlikte....
Bu kez sadece kızlar.
Evet Vadiye geldik.
Pekala çocuklar çok uzaklaşmadan çevreyi araştırabilirsiniz.
Bak dere fosilleri. Toplan!
Küçük bir noktaya toplanmış tüm bir ekosistem...
Hadi gidelim.
Hadi hep birlikte söyleyelim.
Çocuklar, bekleyin.
Harika.
Kaçın!
Sizin yüzünüzden mürekkep döktüm.
Ne obje o?
Ne olduğunu bilmiyorum. Sandy plankton da görmüş. Adını şey adını söyledi...
Teneke!
Vay canına!
Çok büyük bir teneke.
Şimdi bana bakın. Gidip tenekeye dokunacağım.
Hadi ya, siz de yaklaşın da görelim.
Tamam.
İşte yaptım.
Hadi Nemo. Bunu sen de denesene.
Şey... Babam tehlikeli olduğunu söyledi.
Nemo! Hayır!
Baba?
Acık denizde yüzmeyi düşünüyordun!
Hayır baba, yüzmeyecektim.
İyi ki ben burdaydım. Ben olmasaydım kim bilir.
Ama baba!
Derken gitmek istemedi.
Evet! Öyle korktu ki!
Korkmadım.
Sizinle hiç ilgisi yok çocuklar. Bunu ailenize söylemeyeceğim için şanslısınız. İyi yüzemediğini biliyorsun.
Yüzemiyor muyum? İyi yüzerim tamam mı baba?
Hayır, tamam değil.
Onun yanına asla gitmemen gerekirdi. Ben haklıydım. Dinle. Okula iki yıl sonra başlarsın.
Hayır baba. Yani sırf sen okyanustan korkuyorsun diye...
Hazır değilsin. Hazır oluncaya kadar da gitmeyeceksin. Her şey yapabileceğini sanıyorsun ama yapamazsın Nemo.
Senden nefret ediyorum.
Heeey görecek bir şey yok, hepimiz şurada toplanın bakalım.
Bey özür dilerim ben yardımcı olabilir miyim, ben bir bilim adamım (ученый), bir sorun mu var acaba?
Özür dilerim. Dersi bölmek istemezdim... Şey... Oğlum iyi yüzemiyor. Başında büyük bir yük olmadan buraya gelmesi bence akıllıca değil.
Benim yanımda güvende olacağını garanti ederim.
Öyle olduğundan eminim ama sınıf kalabalık, ve bakmadığınız bir anda kaybolabilir. Sizin dikkatsiz olduğunu söylemek istemiyorum, dikkatlisiniz, ama yine de kaybolabilir...
Vay canına! Nemo okyanusa açılıyor!
Nemo! Sen ne yaptığını sanıyorsun! Yolunu kaybedeceksin, başka bir balığın ellerine düşeceksin. Ben de kurtarmak zorunda kalacağım. Geri dön! Sana geri dön dedim! Hemen!
Dur! Bir tek kulaç daha atarsan (kulaç atmak - грести)... Unut! Sakın yapma. O tekneye dokunacak olursan... Beni dinliyor musun? Tekneye sakın dokunma. Nemo!
Tenekeye dokundu!
Hemen kuyruğunu kaldır (поднимай хвост) ve buraya gel Nemo! Hemen dedim. Başın büyük belada, ufaklık! Beni duyuyor musun? Büyük ...
Ааааa, baba, yardım et!
Geliyorum, Nemo!
Saklanın çocuklar!
Yo! Yo! Baba! Baba!
Nemo! Nemo! Yo! Yo!
Olamaz!
O yo, hayır, gitti, gitti. Hayır! Gitmiş olamaz.
Таааак. Красненьким - новые слова и выражения, а синим - старые, но обратите внимание на них.
Ну, то есть, с чего бы на запрос "поднимай свой хвост" мой гугл мог такое выдать?... Да, я поржала... На время посмотрите там... Само собой, я подумала "Да, молодец, у тебя тоже есть kaldır в песне, я увидела, спасибо. А теперь иди-погуляй, сейчас не про тебя вообще разговор, у меня тут рыбы...". Но потом, я решила, что нельзя так с человеком... И вообще, я в знаки верю... Сижу-думаю: "А к чему Ahde vefa? Там ничего прикольного нет... Хотя... Вот на этой песне он как раз клёво танцевал в Новый Год, а я понадеялась на мировое сообщество, и не записала тогда... И всё жду-жду, - а никто это на ютуб не заливает"... А мне так охота было вам это показать... Пошла снова искать, а вдруг кто-то уже выложил... Ни фига... Минут двадцать роюсь в интернете, ничего нет. Попёрлась на канал Star TV, где этот концерт транслировали, там всё перерыла, даже у них - нет...". Смотрю с укором на черную фотку, говорю "мог бы и сам залить, между прочим". И чётко в этот момент, ни секундой раньше, ни секундой позже, мне на экран вылезает оповещение "ТТ залил 13 видео с Нового года". Я кликнула... И пошла в эту песню... Я там посетитель номер 1, само собой, но... Не верите?... А у меня есть доказательства:
Вон, 1 просмотр, 1 лайк,- это я,... и еще даже Star TV во вкладках закрыть не успела... И такое совпадение было бы прикольным,... если бы это не так часто повторялось. А так часто - я пугаюсь. Это НЕ нормально, как бы... Ну, то есть, бывало много раз, что я что-то ищу, не нахожу, а через сутки гугл мне это присылает. Это нормально для искусственного интеллекта, запоминать все мои isteklerimi, я такому не удивляюсь давно... Но вот чтобы кто-то живой "руками" что-то сделал, ровно когда мне это надо... Да еще не "кто-то", а этот, у которого всё буквально на коленях вымаливать обычно приходится... А я - человек рациональный. Поэтому я начинаю думать, как это может вообще получаться... Вам интересно?... Ну, думать, что ТТ что-то делает, только потому что я прошу, - это глупо. Да, глупо... Потому что иначе - он давно бы прислал мне аркасы от Салыны... Дальше... Из нас двоих умнее - скорее всего, я (скромно предположу). И я больше поверю, что это мой мозг как-то высасывает из него мысли... на большом расстоянии... он же сейчас в Нью Йорке вообще... Но в это тоже сложно поверить, потому что, если бы я была телепатом, я бы об этом знала (мне кажется). А я точно не телепат... Хорошо, какие еще версии?... Я на моего ната думаю. Он меня любит, он мне с турецким помогает, поэтому наверняка это он... слетал в Нью Йорк и настучал ТТшке по башке, чтобы он наконец уже залил в ютуб те 13 нарезок, которые ему Star TV еще в декабре на флэшке выдало. А чтобы ТТ такое в голову пришло, надо было, чтобы а) он случайно одел те же джинсы, что и тогда, в декабре, и обнаружил в кармане эту забытую всеми флэшку, и б) чтобы в Нью Йорке сегодня была мерзкая облачная погода, и ему тупо стало скучно в своём отеле, и поэтому он бы поискал, чего бы такого сделать... для образовательных целей. И поэтому мой нат, как только увидел, что он натягивает те же самые джинсы, взял и погасил солнце в Нью Йорке... Гениальный план, молодец, нат. Я тебя люблю. Обратно включить не забудь только... Теперь начинай продумывать хитрожопую стратегию, как достать мои аркасы от Салыны. Даже если для этого должны будут столкнуться планеты - я хочу этот футадж.
Ну да ладно. Пришло - возьмём и скажем спасибо. Откусите кусок от яблока и успокойтесь, как говорится. Танец заценим? А то ради чего "всё"?
Да, "танец" - это слишком громко сказано. Я впялилась в это дело только потому, что не понимаю, что это за размер такой,- четыре с половиной, что ли. Не могу рассчитать, когда он бедром на последней половинке дёрнет. Научный интерес, то есть. Как котёнок за мячиком в пинг-понге, сижу - слежу- моргаю. Глядишь, так и слова "случайно" выучу. Что за ритм такой странный?... А у меня ото всей Ахды Вефы ноты есть, пойдём глянем... Так... 9/8... Aksak одиннадцатого уровня сложности (это усул, вы поняли)... Судя по всему, мои мозги перестают понимать их турецкий ритм уже на девятом уровне, где-то на дюйеке. А ведь уровней там - что-то за сотню. А почему у них мозги это как-то идентифицируют, а у меня - короткое замыкание и шум сразу, как от плохо настроенного радиоприёмника? Это так несправедливо... У них это что, genlerine как-то kazınmış, что ли? Ana sütüyle mi передаётся?... Это же безумно сложно, как homo sapiens может такое услышать и воспроизвести вообще?... Не, ну, то есть, я это спеть могу (наверное), но при этом я буду стоять с выпученными от ужаса стеклянными глазами, пока в голове у меня будет тикать метроном... А вот танцевать под это, да еще так в ритм... Меня сейчас стошнит от беспомощности, посидите...
Мне так кажется, я больше не буду писать уроки, пока не умудрюсь настучать это карандашиком по столу. И на это уйдут долгие годы ежедневных тренировок... И я уже забуду, зачем мне оно было надо... Состарюсь... Выйду на пенсию... Умру... ... ... Или ЭТО, или... Пойду съем шоколадку, и... чтоб до завтра все научились отбивать такой ритм. Не знаю, как вы это сделаете. Я вообще сегодня спать не собираюсь. Где мой карандашик?... Нет у меня карандашиков дома. Зажигалкой по столу стучать буду тогда. На спор с мозгом. Сможем это набить,- сможем выучить турецкий. А нет, - закрываем эту лавочку вообще. Всё! Жребий брошен. Alea iacta est!... Как это по-турецки, кстати?... Zar atıldı, поди... Проверим... ... Да, так и есть,- я звезда, по ходу. Не суть...
Кстати... Опять отвлекусь (рыбам сегодня не везет)... Вот Рафет... У него через неделю - концерт в Москве, я говорила. Человек - открыто написал в Инстаграме: хочу, чтобы вы заказали песни...
Боже Боже... Я вот даже на этот концерт не пойду (чисто не попадаю по датам, а то бы...), но песню заказала. Мне показалось, это настолько щедрый жест, настолько по-человечески задумано... Аж руку к сердцу поднесла, как увидела. Рафет - звезда!)))))... ЭТО - против... как там было...
"Best of" - понятие растяжимое, знаешь ли. О вкусах не спорят. Renkler ve zevkler tartışılmaz. Мне вот даже интересно, что там за репертуар будет. А почему это Рафет догадался у публики спросить, что им больше нравится, а ты нет, а?... (да что - "ты",- почему эта Рафетовская идея "мне" в голову не пришла?! Мы ж договорились, что из нас двоих я однозначно умнее!). А мне самой так охота узнать, что людям нравится... ... Нет... Нет, это не так интересно, как узнать, что ты сам у себя считаешь best of... Всё правильно сделал. Только что оказалось, что мне именно это и надо, а я просто долго соображала (и всё равно я наверняка умнее).
Ну хорошо. Оставим в покое виртуальных людей, посмотрим на рыбок... Как Немо поживает?... Я почти всё услышала, а что не слышала, то kusura bakmayın, а трясите своих турков,- пусть послушают, что там, в дырках.
Vay canına. Vay canına.Vay canına.
Evet, Marlin, evet görüyorum. Çok güzel.
Eh Koral, okyanus manzaralı istemiştin ama okyanusunun bizim olacağını düşünmüyordun, değil mi? Ah, evet, Bir balık burda nefes alabilir. Kocan söz verdi mi tutar (раз слово дал, то держит), öyle değil mi?
Kocam sözünü tuttu.
Ama hiç kolay olmadı.
Çünkü diğer palyaço balıklarının de gözü bu yerdeydi.
Evet. Bunda çok haklısın. Hepsi burayı istiyordu.
İyi iş yaptın. Üstelik koşularımız da çok kaliteli.
Aslında beğenmedin, değil mi, Koral?
Hayır hayır hayır beğendim, gerçekten çok beğendim. Dinle Marlin. Vadide çok iyi okullar ve harika bi manzara olduğunu biliyorum ama bu kadar büyük yere ihtiyacımız yoktu.
Koral tatlım sözünü ettiğim (веду речь) bizim çocuklarımız. En iyiyi hak ediyorlar... Bak bak bak bak... Uyandıklarında küçücük başlarını uzatıp yatak odalarının tam önünden geçen balinayı görebilecekler.
Tşş. Çocukları uyandıracaksın.
Ah, evet, haklısın.
Baksana. Rüya görüyorlar. Onlara hala isim bulamadık. Hepsine şimdi mi isim bulmak istiyorsun?
Pekala... İsimleri... Bu yarı - Minik Marlin, ve bu yarı da - Minik Koral olsun. Tamam işte oldu!
Ben Nemo'yu seviyorum.
Nemo mu?... Tamam birinin adı Nemo olsun ama çoğunun Minik Marlin olmasını istiyorum.
Düşünsene - birkaç gün sonra anne baba olacağız.
Evet... Ya beni sevmezlerse?
Marlin...
Ciddiyim.
Dört yüzden fazla yumurta var. En azından birinin seveceğinden eminim... Ne oldu?
Tanışmamızı hatırlıyor musun?
Nasıl hatırlamam.
Ben de hiç unutmadım. Özür dilerim bayan. Dudağıma (крючок?) takılıp takılmadığına bakar mısınız? Daha yakından bakın. Hala ordaysa... İşte orda. Yakışıklı geldi.
Marlin. Yapma ne olur.
Herkes nereye gitti?...Koral, hemen içeri gir, Koral... Yo yo, Koral, Hayır. Onlara bir şey olmaz, hemen içeri gir, hemen dedim. Yo!!!
Koral! Koral! Koral! Koral! Koral! Koral! Oh yooo!
Tamam Tamam Tamam. Geçti canım. Baban burda, baban yanında, söz veriyorum sana bir şey olmasına izin vermeyeceğim... Nemo...
Okul başlıyor! Okul başlıyor! Uyan uyan uyan! Hadi kalk, okul başlıyor.
Okula gitmek istemiyorum. Beş dakika daha, izin ver.
Sen değil, baba, ben!
Tamam.
Hadi kalk, kalk! Okul zamanı! Okul zamanı!
Ne oldu?
Ayağa kalktım. Okul zamanı.
Yaşasın! Yaşasın!
Nemo!
Okul başlıyor!
Nemo kıpırdama! Kıpırdama! Ordan tek başına çıkamazsın! Ben hallederim.... Neren kanıyor? Canın acıyor mu?
Yo...
Bazen kan beyne hücum etmiş (приливать/нахлынуть) gibi olur.
Kan beynine hücum etti mi?
Yo.
Başın dönüyor mu?
Yo.
Kaç tane çizgim var?
Baba, iyiyim.
Çabuk soruma cevap ver!
Üç.
Hayır! Gördün mü? Bir şey oldu. Çizgilerimin sayısı... ... iki üç... bu kadar mı?... Uff, bir şey yok. Uğur yüzgecin nasıl?
Uğurlu.
İyi, bakalım.... Bu yıl okula başlamak istediğinden emin misin? Çünkü istemiyorsan gitmeyebilirsin. Beş altı yıl sonra başlayabilirsin.
Yapma baba, okul başlıyor!
Aaaaa. Fırçalamayı unuttun.
Aaah...
Anemondan zehir bulaşmasını istiyor musun? (??? хочешь набраться яда от анемоны)
Evet
Fırçala
Tamam bitti.
Hop, yeri unuttun.
Ne yeri?
Burayı.
Tam burası. Burası... Ve burası?
Evet heyecanlıyız. Bugün okulun ilk günü. Ve okulda bütün gerekli bilgileri öğreniriz. Okyanus hakkında unutmaman gereken şey nedir?
Tehlikelidir.
Evet. Aferin oğluma....Şimdi... Önce tehlike var mı kontrol ederiz. Çıkıp bakarız - içeri gireriz. Tekrar çıkarız, tekrar içeri gireriz. Sonra bir kez daha bakarız, ve gireriz. Hatta bazen dört kez bakman gerekebilir.
Babaaaa!
Tamam oğlum, tamam.
Baba, belki okula gidince köpek balığı görürüm.
Ha, yok, pek sanmıyorum.
Sen hiç köpek balığı gördün mü?
Hayır. Ve görmek de hiç istemem.
Kaplumbağalar kaç yıl yaşar?
Deniz kaplumbağaları mı? Bil... bilmiyorum.
Sandy plankton var ya? Konuşmuş. Deniz kaplumbağası görmüş. Diyor ki o... onlar yüz yıldan fazla yaşarmış.
Bak ne diyeceğim. Bir Deniz Kaplumbağası görürsem sorarım, tabii köpek balığıyla konuştuktan sonra, tamam mı?... Bekle bekle, acele etme. Yüzgecimi tut. Yüzgecimi tut.
Baba, hayvanat bahçesindeki bir endişeye kapılmayacaksın, değil mi.
Ama o salyangoz (улитка) derdi ise (чуть что.???) saldıracaktı... Ne tarafa (в какую сторону) gitmemiz gerekiyor acaba.
Hoşça kal anne!
Okuldan sonra sizi alırım.
Haydi çocuklar, yapmayın! Geri verin!
Gel, şu taraftan gidelim (по этой стороне).
Haha inanmıyorum.
Özür dilerim. Öğretmenle burda mı buluşacaktı?
Baksana. Biri anemondan dışarı çıkmış.
Evet biliyorum. Şaşırtıcı.
Marty'ydi değil mi?
Marlin.
Bob.
Ted.
Phil.
Sen Palyaço balığısın. Komiksin, değil mi? Hadi bir fıkra anlat.(анекдот расскажи)
Evet, evet, hadi anlat da gülelim.
Ben sanırım ortada bir yanlış anlama var. Palyaço balıklarının diğerlerinden fark yoktur.
Aaa, hadi palyaço. Hadi güldür bizi.
Pekala. Bi fıkra biliyorum.
Bir midye (мидия) varmış, tamam mı? Ve midye bir gün yürüyüşe çıkmış. Biliyorum midye aslında yürüyemez, yüzer. Aslında yürüyen midye değil. O, yerinde duruyor. Deniz hıyarı (морской огурец) yaklaşmış ve sonra... karıştırdım... Bir midiye ve bir deniz hıyarı varmış. Aslında ikisi de yürüyemez.
Neyse boşver.
Sheldon! Bay Johansen'in bahçesinden çık! Hemen!
Ah, yaramaz çocuklar! Nereye gittiniz? Nereye gittiniz? Nereye gittiniz?
Baba, baba, ben de oynayabilir miyim, ne olur?
Süngerlerle (с морскими губками) orda oynarsan kendimi çok daha iyi hissederim.
Ben olsam orda oynardım.
- Yüzgecinin nesi var? - Komik görünüyor.
- Ne yaptım? Ne yaptım ki?
- Uslu ol. Daha okulda ilk günün.
Doğuştan oldu (это врожденное) çocuklar. O onun uğurlu yüzgeci.
Baba!
Bu dokunacı (щупальца - dokunaç) görüyor musun? Diğer bütün dokunaçlarımdan daha kısa. Ama hiç belli olmuyor (не заметно). Özellikle de böyle sallarsam.
Biliyor musun benim de suya alerjim var...
Ben çok yaramazım.
Öğrenelim katmanları (слои). Açık denizdeki katmanlar.
Haydi Nemo.
Oooo gitmesen daha iyi olur.
(???)
Acaba öğrencilerim nereye gitti.
Burdayız.
Ah, demek ordasınız. Gelin bakalım gerçekler. Öğreniriz gezerek eğlenerek, hem böylesi ne kadar yararlı.
Baba artık gidebilirsin.
Ama-Rahaba sen de kimsin?
Adım Nemo.
Peki Nemo, bütün yeni öğrencilere bir soru sorarım.
Olur.
Sen nasıl bir evde yaşıyorsun?
Amnemo -amnemone-Nemonemo...
Tamam tamam, kendini zorlama.
Aramız hoş, kendi yerine kâşif (следопыты, первооткрыватели, от keşif etmek = keşfetmek).
Bilmeniz gereken bir şey var. Yüzgeçleri çok küçük. Eğer yüzerken zorlanırsa dinlenmesine izin veriyorum. 10- 15 dakika kadar.
Baba, artık gitsene ne olur.
Merak etmeyin. Birbirimizden hiç ayrılmayacağız.
Çocuklar - gözleri öne çevirin ve sakın unutmayın - hepimiz düşüncelerimizi kendimize saklayacağız. Özellikle de sen, Jimmie.
Ooo, olamaz!
Güle güle Nemo.
Hoşça kal baba.
Güle güle oğlum. Dikkat et.
Hey, ilk ayrılık için oldukça iyisin.
Evet. Sonsuza kadar yanımda kalamaz, değil mi.
Büyük oğlum Vadiye gittiğinde çok üzülmüştüm.
Çocuklarımız büyüyorrrrr-nnnnnnneeeeee?! Vadiye mi? Vadiye mi gidiyorlar? Neler söylüyorsun? Aklını mı kaçırdın?
Vadiye göndereceğimize çocukları balık tava yapalım daha iyi.
Marty, sakin ol.
Bana sakin olduğumu söyleme, midilli (пони).
Midilli mi?
Bir palyaço balığı için hiç de komik değil.
Yazık.
Canıvarı (???) öğrenelim denizde kim var...
(.)
Haydi birlikte....
Bu kez sadece kızlar.
Evet Vadiye geldik.
Pekala çocuklar çok uzaklaşmadan çevreyi araştırabilirsiniz.
Bak dere fosilleri. Toplan!
Küçük bir noktaya toplanmış tüm bir ekosistem...
Hadi gidelim.
Hadi hep birlikte söyleyelim.
Çocuklar, bekleyin.
Harika.
Kaçın!
Sizin yüzünüzden mürekkep döktüm.
Ne obje o?
Ne olduğunu bilmiyorum. Sandy plankton da görmüş. Adını şey adını söyledi...
Teneke!
Vay canına!
Çok büyük bir teneke.
Şimdi bana bakın. Gidip tenekeye dokunacağım.
Hadi ya, siz de yaklaşın da görelim.
Tamam.
İşte yaptım.
Hadi Nemo. Bunu sen de denesene.
Şey... Babam tehlikeli olduğunu söyledi.
Nemo! Hayır!
Baba?
Acık denizde yüzmeyi düşünüyordun!
Hayır baba, yüzmeyecektim.
İyi ki ben burdaydım. Ben olmasaydım kim bilir.
Ama baba!
Derken gitmek istemedi.
Evet! Öyle korktu ki!
Korkmadım.
Sizinle hiç ilgisi yok çocuklar. Bunu ailenize söylemeyeceğim için şanslısınız. İyi yüzemediğini biliyorsun.
Yüzemiyor muyum? İyi yüzerim tamam mı baba?
Hayır, tamam değil.
Onun yanına asla gitmemen gerekirdi. Ben haklıydım. Dinle. Okula iki yıl sonra başlarsın.
Hayır baba. Yani sırf sen okyanustan korkuyorsun diye...
Hazır değilsin. Hazır oluncaya kadar da gitmeyeceksin. Her şey yapabileceğini sanıyorsun ama yapamazsın Nemo.
Senden nefret ediyorum.
Heeey görecek bir şey yok, hepimiz şurada toplanın bakalım.
Bey özür dilerim ben yardımcı olabilir miyim, ben bir bilim adamım (ученый), bir sorun mu var acaba?
Özür dilerim. Dersi bölmek istemezdim... Şey... Oğlum iyi yüzemiyor. Başında büyük bir yük olmadan buraya gelmesi bence akıllıca değil.
Benim yanımda güvende olacağını garanti ederim.
Öyle olduğundan eminim ama sınıf kalabalık, ve bakmadığınız bir anda kaybolabilir. Sizin dikkatsiz olduğunu söylemek istemiyorum, dikkatlisiniz, ama yine de kaybolabilir...
Vay canına! Nemo okyanusa açılıyor!
Nemo! Sen ne yaptığını sanıyorsun! Yolunu kaybedeceksin, başka bir balığın ellerine düşeceksin. Ben de kurtarmak zorunda kalacağım. Geri dön! Sana geri dön dedim! Hemen!
Dur! Bir tek kulaç daha atarsan (kulaç atmak - грести)... Unut! Sakın yapma. O tekneye dokunacak olursan... Beni dinliyor musun? Tekneye sakın dokunma. Nemo!
Tenekeye dokundu!
Hemen kuyruğunu kaldır (поднимай хвост) ve buraya gel Nemo! Hemen dedim. Başın büyük belada, ufaklık! Beni duyuyor musun? Büyük ...
Ааааa, baba, yardım et!
Geliyorum, Nemo!
Saklanın çocuklar!
Yo! Yo! Baba! Baba!
Nemo! Nemo! Yo! Yo!
Olamaz!
O yo, hayır, gitti, gitti. Hayır! Gitmiş olamaz.
Таааак. Красненьким - новые слова и выражения, а синим - старые, но обратите внимание на них.
Разбирать специально ничего не буду, - мы договаривались, что возьмём этот мультик ради спортивного интереса... Там и так грамматика лёгкая, по-любому. Кому что неясно,- вы знаете, как меня найти и спросить. Кто найдет ошибки - получит виртуальную шоколадку.
Дальше идём. Скрипт Чужого Дяденьки... Hiç tanımadığım bir amcanın metni.
Видео ТУТ.
Hareket etmek için doğdular.
Hareket etmek için doğdular.
Ava katılmak için.
Zamana karşı yarışarak kısa ömürlü cennetlerine ulaşmak için.
Ve yavrularına dur durak bilmeyen bir Dünyada zamanlamanın her şey olduğunu öğretmek için.
Tam şu anda gezegenimiz yürüyüş halinde, uçuyor, koşuyor.
Anlatacaklarımız gezegenimizde yaşayan hayvanların öyküleri.
Dünyanın en dokunaklı öyküleri.
Büyük Göçlerin Öyküsü.
Güney yarım kürede ilkbahar.
Afrikanın çizgili atları, Botswananın cenneti Okavango Deltasının sularının keyfini çıkarıyor.
Burdaki yıllık su baskınları Dünyanın en büyük iç deltasını oluşturuyor.
Ve suyun baştan çıkarıcı çağrısı Dünya'daki en zengin vahşi hayat panoramalarından birini ortaya çıkarıyor.
Görkemli ovaların zebraları şimdi doyasıya su içmeliler.
Birazdan Dünyadaki en şaşırtıcı göçlerden birine başlayacaklar.
Bu sulak cenneti bırakıp acımasız bir cehenneme gidecekler.
Gözleri ufka dikili(уставившиеся).
Güneyde yağmurların başlamasını ve hayatta kalmalarının anahtarını elinde tutan kurak arafa(чистилище) giden yolu sulamasını bekliyorlar.
Her ailenin aygırları(жеребцы) kısraklara(кобылам) cennetten çıkışta öncülük ediyor.
Tuhaf varış noktaları - Makgadikgad tuzlası olarak bilinen öldürücü bir kum ve tuz çölü.
Botswana'nın bolluk içindeki deltasını geride bırakıp sulak kollarının ötesine tuzlaya yolculuk edecekler.
Cehenneme doğru iki yüz kırk kilometrelik korkunç bir yolculuk bu.
Zebralar nerdeyse hemen deltanın ötesindeki kurumuş otlaklara varıyorlar.
Burda su çok az bulunuyor.
Okavango aile grupları tuzlaya doğru yapacakları tuhaf yolculuğunda diğer ailelerle buluşuyor ve düzineler yüzlere, yüzler de binlere dönüşüyor.
Sürü, yırtıcı hayvanların kafasını karıştıran bir çizgiler karmaşası oluşturuyor.
Zebralar için bu çizgiler her şey demek.
Her hayvanın eşsiz bir deseni var.
Ve bu desenler insanların yüzleri kadar belirgin ve ayırt edici.
Bu yavru annesini bir desenler cümbüşü arasında bu sayede bulacak.
İki genç alsan sürüyü gizlice takip ediyor.
Eğer göçü yeterince takip ederlerse bazılarının sıcağa ve yola kurban düşeceklerini biliyorlar.
Gündüz avlanmayacak kadar sıcak.
Onun sırası daha sonra gelecek.
Ertesi sabah sürü birbirini teselli eder gibi görünüyor.
Aslanlara pek çok kurban verdiler.
Her biri dikkatle birbirlerinin adımlarından ilerliyor.
Göçlerinin desenini bir halı dokur gibi işliyorlar.
Zaman zaman yağan yağmurlar geçici de olsa onlara yolculuk boyunca idare edecek kadar su birikintileri oluşturuyorlar.
Ama bu vahalar kuruyor.
O yüzden kurak tuzlaya varmak için acele etmeliler.
Tıpkı zebralar gibi bütün göçmen canlılar görünmez bir geri sayıma göre yaşar.
Çoğu için bolluklar dünyasına yapacakları yolculuklarını aceleye getiren mevsimlerdir.
Ve en Kuzey'de göç saati buzların kaprisine göre geri sayıyor.
Burda buz, Kuzey kutbunun devleri için hem sığınak, hem de yön belirleyici, hem liman, hem de ulaşım aracı.
Alaska'nın açıklarında erkek morslar yüzen bekar evlerinde dinleniyor.
Ama buzlar giderek küçülüyor ve alarındaki mesafe azaldıkça öfke artıyor.
Eriyen sığınaklarını terk edip karaya çıkmak ve yiyecek bulmak için destansı bir arayışa başlıyorlar.
Morsun kaderi buzun kaprislerine bağlı.
Son zamanlarda Kuzey Kutbunun sağı solu belli olmuyor.
Erkeklerden çok da uzakta olmayan dişiler de eriyen sığınaklarıyla uğraşıyorlar.
Doğalı daha bir gün bile olmayan bir yavru annesinin peşinden dondurucu sulara giriyor.
Nerdeyse bir insan yavrusunun alabileceği kadar şefkatli bir yüzme dersi alıyor.
Eğlenceli görünüyor ama bu çok ciddi bir iş.
Dişiler ve yavrular çok yakında buz peşindeki göçlerine başlamalılar, ve yavrular geride kalmamalı.
Dişiler, Bering boğazından Kuzeye, Rusya'nın Rengal adasının açıklarında genellikle buz dolu sulara doğru dönüyorlar.
Bu sırada erkek morslar da, Çukçi denizi kıyılarına doğru ilerliyor.
Erkekler haftalarca süren yüzlerce kilometrelik deniz yolculuğunun ardından varış noktalarına yaklaşıyorlar.
Sahile çıkmak için çabalıyorlar.
Çıktıklarında da yorgunluktan sere serpe uzanıyorlar.
Dişilerin aksine yazı kuru topraklarda geçiriyorlar.
Ortam kalabalık, gergin ve rahatsız olsa da, en azından güvendeler.
Ama dişilerin şansı yok.
Buzlar erimiş.
Eskiden donmuş denizleri buldukları yerlerde şimdi sadece açık sular var.
Doğaları gereği uzun mesafeler yüzemediklerinden ve buz tabakalarının üstünde dinlenmeye alışkın olduklarından yolculuklarına yeni ve tehlikeli ayak ekleyecekler.
Rus sahilleri boyunca yüzerek Güneye dönüyorlar.
Göçlerin devasa kesişme noktasına doğru yol alıyorlar ve erkeklerin hakk iddia ettikleri sahillere varıyorlar.
Sahile çıkmaya uygun sadece birkaç nokta var.
Erkek kalabalığının arasında karaya ayak basmalılar.
Geri dönüş yok.
Kuzey kutbu saatinin mekanizması oluşturan buzların çözülmesi ile burda zor durumda kaldılar.
Saatin yapımcısı olan güneşin gökyüzündeki açısıysa her gün daha yükseliyor.
Buzlu günler çok geride kaldı.
Ve genç hayatlar tehlikede.
Bahar, Kuzey yarım kürenin her yerinde manzarayı değiştiriyor ve canlılar da büyük bir hareketlenme başlatıyor.
Batı Amerika'nın simgeleri daima hareket, özgürlük ve göçü bünyesinde barındırmıştır (в свою структуру/в свой состав включили).
İster hayvan ister insan olsun, gururlu, özgür ve sürekli hareket halinde.
O günler artık geride kaldı.
Ama boyun eğmez bir canlı kadim yolculuğuna devam etmekte kararlı.
Çatal boynuzlu Amerikan Antilobu.
Her yıl küçük bir grup hayvan Kuzey kutup bölgesinin güneyinde Amerika kıtasındaki en uzun göç yolunu izler.
Sadece bu iki yüz adet kararlı hayvan eski yollardan şaşmamayı başardı.
Adına Amerikan Antilobu dense de, bu hayvan aslında bir antilop değildir.
Aslında Dünyanın hiçbir yerinde yaşayan bir akrabası bulunmuyor.
Yeni Dünyanın açık arayla en hızlı kara hayvanı olan utangaç fakat cesur Amerikan Antilobu saatte yüz kilometreye varan hızlara çıkabilir.(достигать скоростей)
Mevsimsel saatin gerisinde kalmamak için hızına ve dayanıklılığına ihtiyacı olacak.
Bu sürü Güney Wyoming'ten Kuzey'de yavrulama yerleri olan Teton sıra dağlarına kadar yüz doksan kilometreden uzun bir yol katedecek.
Bu, büyük zorluklarla dolu bir yolculuk.
Amerikan Antilobu'nun evrimindeki hiçbir şey onları bu meydan okumaya karşı hazırlayamazdı.
Amerikan Antilobu'nun nerdeyse 4 yüz metre kadar dar insan yapımı geçitlerden geçmesi gerekiyor.
Ve bu yüzden artık iki ayrı mücadele veriyorlar.
Hem insanların giderek yayılmasına hem de mevsimlerin değişimine karşı.
Sonunda daha ümit verici topraklara ulaşıyorlar.
Red Hill bölgesinin insan eli değmemiş geniş bir alanı.
Binlerce nesil boyunca korunmuş hatıralar sayesinde ilerde onları daha iyi toprakların beklediğini biliyorlar.
Ama işleri daha bitmedi.
Çitler - aşılması zor engeller.
Ve potansiyel ölüm tuzakları.
Ama bu canlının tükenmez yaşama iradesini asla hafife almamak gerek.
Kış sona ererken karların erimesi ile doğa değişiyor.
Derelerin üstesinden gelinebilir.
Ama Gros Ventre gibi nehirler çelik gibi sinir ister.
Nadiren görülen bu derin su geçişi çok tehlikeli.
Ama Amerikan Antilopları tehlikenin büyüklüğüne rağmen denemeye koyuluyorlar (принимаются).
Burayı geçtiklerinde evlerine, güven içindeki Büyük Teton Ulusal Parkına varıyorlar.
Dikenli tellerin ve ölümcül otoyolların olmadığı bir yer burası.
Yavrularını büyütmek için en uygun çevre.
Herbir yavru hayatta kalmayı başarmış bu cesur hayvanlar için bir zafer simgesi.
Daha yeşil otlaklara varmak için tarih öncesi patikaları izleyen hızlı ve yürekli canlılar.
Biz onlara izin verdiğimiz sürece yola devam edecekler.
Afrika'daki otlaklar yeşilden başka her şey olabilir.
Sıcakta iki haftalık yürüyüşün ardından, zebralar, Makgadikgadi tuzlası denen cehenneme ulaştılar.
Bu gölün mineral çökeltilerini iştahla dişleyip yalıyorlar.
Bir ölüm kalım açlığını dindiriyorlar.
Garip ve zorlu göçlerinin sırrı artık açığa çıkıyor.
Sulak Delta cennetini Dünya'nın en geniş tuz deposu için terk ettiler.
Uzun ve sert otlar çok tatsız gibi görünebilir.
Ama bu otlar tuzlanın değerli minerallerini emmiş (минералы всосали).
Yeni besinleri ile güç kazanan zebralar, keyifle sıçrıyor.
Artık geriye kalan suların arayışında bu kurak topraklarından ayrılabilirler.
Son yağmurdan bu yana uzun zaman geçti ama hala birkaç su birikintisi var.
Çamur ve tuzdan beyazlaşmış olsa da bu suyun yüzlerce hayvanın susuzluğuna çare olması gerekecek.
Huysuz deve kuşları zebralara tepeden bakıyor.
Su birikintisinin bu 4 ayaklıların tekeline geçmesinden hiç de memnun değiller.
Aygırlar kontrolü elde tutmak için haremlerine emirler yağdırıyor.
Genç dişileri taciz eden bekar erkekler kısrakları sinirlendiriyor.
Dişilerin gözleri kavgalara kilitleniyor.
Kavgaların sonuçları kaderlerini belirleyecek.
Taylarının gelecekteki babaları.
Dişleri ile incecik bacaklara saldırıyorlar.
Ve çifte atıyorlar.
Ve çifte atıyorlar.
Zafer kazanmış bir erkek haremini bir araya topluyor.
Tuzlada geçen haftaların ardından su birikintileri kuruyor.
Artık Okavango Deltasına doğru gitme zamanı.
Tuhaf yoculuklarına aynı yoldan geri dönerek devam edecekler.
Bu yolculuğun korkunç bir bedeli olacak.
Bir anne öldü.
Şaşkına dönmüş tayı ilerlemeyi redd ediyor.
Genç babası çakışan bağlılıkların arasında kalıyor.
Oğlu mu yoksa zor kazanılmış haremi mi.
Hala ana sütüne muhtaç tay ölüme mahkûm görünüyor.
Aygır seçeneklerini gözden geçiriyor gibi.
Bu arada haremi yola devam etmeye başlıyor.
Tay annesine dönüp onu ayağa kaldırmaya çalışıyor.
Ölümcül olacak bir seçim.
Babası yavrusundan vazgeçmeye niyetli görünmüyor.
Birazdan müthiş bir ebeveyn fedakarlığı sergileyecek.
Gece olunca Dünya'daki pek çok büyük kara göçü duraklar.
Ama Dünya'nın okyanuslarında güneş battığında devasa bir mikroskobik göç başlar.
Bütün gezegenimizi besleyen ve hayat veren bir göç.
Ve bu göç her gece tekrarlanır.
Her gece okyanuslarımızda trilyonlarca minik dinamo beslenmek için su yüzeyine yükselir.
Dünya'daki en büyük göçü gerçekleştiren bir ışıltılı mikro organizmalar bulutu.
Onlar planktonlar,- karideslerin (креветок), yengeçlerin, ıstakozların(омаров) ve diğer canlıların derin uzaydaki çılgın yıldız ve galaksiler gibi dönüp duran larvaları.
Bu ufacık, nefes kesici güzellikteki canlılar mavi gezegenimizi besleyen besin zincirini bir arada tutuyorlar (держат вместе).
Karayipların sularında Belize'nin büyük bariyer resifinin(кораллового рифа) hemen ötesinde başka bir mikroskobik ziyafet başlamak üzere.
Dünya'nın en büyük balıkları için karşı koyulmaz (karşı konulmaz правильно) bir davet bu.
Binlerce mavi yüzgeçli snapper balığının arasından karanlık bir şekil beliriyor.
Gerçek bir deniz canavarı.
On üç metre uzunluğa ve yirmi ton ağırlığa varan balina köpek balığı, göçünü tam bu anda ve burda olabilmek için kusursuz bir şekilde ayarlamış.
Köpek balığı balıkların değil, daha değerli bir şeyin peşinde.
Doğmamış yavrularının.
Çok uzaklardaki bi fener zamanın geldiğini duyuruyor.
Dolunay.
Ve başlıyor.
Bi balıklar girdabı, bir üreme volkanı.
Dişiler yumurtalarını, erkekler de spermlerini salıyor.
Köpek balıklarının buraya gelme sebebi işte bu beyaz lav kasılmaları.
Devasa miktarlarda balık spermi ve yumurta çekmeye geliyorlar.
Ama köpek balıklarını bir ziyafet daha bekliyor.
Köpek dişli snapper da ayın çağrısını duydu.
Su yüzeyine doğru çıkarak genetik umutlarını etrafa saçıyor.
Üreme görevlerini tamamladıktan sonra tekrar derinliklere dönüyorlar.
Dev ve zarif köpek balıkları karınlarını doyurduktan sonra başka denizlerin cömertçe sonucağı ufak hediyelerin peşinde yola devam edecekler.
Denizler gibi, yağmur ormanları da bolluk sinyallerini izleyen canlılardan kusursuz bir dakiklik bekliyor.
Burada, Borneo'nun zümrüt yeşili kalbinde görülmeye değer bir ziyafet başlamak üzere.
Güney Doğu Asya ekvatoru boyunca uzanan Borneo, Dünyanın en büyük üçüncü adası.
Üç yüz doksan bin kilometre kare yağmur ormanının ve bugün çılgınca çiçek açmış bir incir ağacının yuvası.
Ormanın tepesindeki yeşil otobanlarda trafiğin en yoğun saatleri başlıyor.
Ağaç tepelerindeki yarışta baş döndürücü cambazlıklar sergileyen primatlar ezici üstünlüğe sahip.
Böcek avlayan 'draco' kertenkelesi bile bu sahnede yer almak ister gibi görünüyor.
Tek bir atlayışta tam yetmiş metre süzülerek uçuyor.
Bütün bu karmaşanın sebebi sayısız meyve vermek üzere olan bir ağaç.
Boğucu incir.
Türünün kilometrelerce çevredeki tek örneği.
Sadece her iki yılda bir ve bir kaç haftalığına çiçek açıyor.
İncirleri güzel kokulu, tatlı ve besleyici.
Buraya erkenden yetişecek olanlar tarafından seçilmeyi bekliyor.
İlk gelenler arasında en yavaşları var.
Orangutanlar.
Ender bulunan sakin bir anda ağaç bu anne ve bebeğine kalmış.
Bu annenin zihnindeki harita sayesinde mümkün.
Her ağacı ve mevsimini biliyor ve buraya herkesten önce geliyor.
Ağacın tek hakimi oldukları sakin günler sona ermek üzere.
Kızıl yaprak maymunları coşkuyla gelip ziyafete koyuluyorlar.
Uzun kuyruklu makaklar meyveli dallara atlıyor.
Ve ormanın gerçek efendisi gürültülü bir giriş yapıyor.
Gri gibon.
Bu ağaç tek başına kırk bin incir verebiliyor.
Ve böylelikle (таким образом) her yöne doğru sekiz kilometre uzanan bir alanda mini göçlerin merkezi oluyor.
Bu kadar çok yiyecek olunca orman tepelerinin canlıları rahatlayıp başka işlerle ilgilenebilir.
Ama bolluk hep süremez.
Kalan meyveler yakında dallarında çürüyecek (сгниёт).
Bu yüzden de yemek en ciddi işe dönüşüyor.
Kalan incirler yüzünden gibon açgözlülük yapıyor.
Kahvaltısının keyfini süren kızıl yaprak maymununu görmek onu sinirlendiriyor.
Gergin sinirler bolluk günlerinin bittiğinin işareti (родительный 2 раза... просто так говорю).
Bu görkemli ağaç kısa süren sihrini gerçekleştirdi.
Büyük bir topluluğu bir araya getirdi ve onları bolca doyurdu.
Şimdi üzerindeki canlılar bir sonraki yarışta ilk sırada olmak için kapışıyorlar.
Bir kez daha ucacak, sıçrayacak sallanacak ve süzülecekler.
Ta ki Borneo ormanındaki diğer kısa süreli ama lezzetli ziyafeti bulana kadar.
Dünya'nın bir ucunda Rusya'nın Çukçi denizinin kıyılarında yorgun düşmüş dişi morslar dinleniyor.
Anneler dalgalarda sallanarak mışıl mışıl uyuyor.
Bazıları - yavrularını sımsıkı tutmuş.
Er ya da geç huysuz erkeklerle dolu sahile çıkmaları gerekecek.
Çekine çekine karaya çıkıyorlar.
Geç gelenlerin tırmanmaktan başka seçeneği yok.
Sahilde yirmi bin mors olduğundan yeni gelenler yamaç tepelerine doğru tırmanıyor.
Kritik bir kitleye ulaştılar.
İki tona ulaşan ağırlıktaki hayvanlar dalgalanan bir et ve diş denizinde güçlükle ilerliyor.
Bir mors kendine bir yer bulana kadar yere bile değmeden sekiz yüz metre ilerleyebilir.
Tırmanan krizde şaşkın duruma düşmüş gençler sağda soldaki dişlerin ve ezici bir ağırlılığın ortasında debeleniyorlar.
İzdiham kaçınılmaz olarak kurbanlarını alıyor.
Derken bir umut işareti beliriyor.
Kar, kısa kuzey kutbu yazının sonunu ilan ediyor.
Kış en kuzeyde bastırırken deniz tekrar donmaya başlayacak.
Ve buzun çağrısı morsları ölümcül sahilden kurtarıyor.
Ve denize dökülüp yapabildikleri müddetçe buzu takip ederek göçlerine yeniden başlıyorlar.
Botswana'nın aşırı sıcak tuzlalarından çıkan zebralar yeşil otlaklara ulaştılar.
Ama hasarsız değiller.
Tay ölü annesini ayağa kaldırmak için boşuna çabalıyor.
Yakışıklı babası şaşırtıcı bir şey yapmak üzere.
Haremi, hayatının merkezi ve var oluş nedeni yola devam etmek için ısrar ederken onların gitmelerine izin veriyor.
Onun yerine oğluyla riskli bir işe girişiyor.
Peki oğlu babasına güvenecek mi.
Yürek parçalayıcı bir çekişme (противостояние) başlıyor.
Annesiz oğlu onu izlerken baba onun önünde bir ileri bir geri yürüyor.
Yavru her seferinde yeniden annesinin ölüsüne dönüyor.
Ama ne zaman bakılsa (когда б на него ни поглядели) babası adım atmaya devam ediyor.
Bu, saatlerce sürecek çaresiz bir gösteri.
Oğlu ve uzaklaşan kısrakları arasında kararsız mı kaldı?
Veya daha şaşırtıcı bi olasılık mı var?
Aygır tayın zihnine annesininki yerine kendi desenlerini kazınmaya çalışıyor.
Ama zaman az.
Sorunu sonunda leş yiyiciler çözüyor.
Baba oğlunu korkunç manzaradan uzaklara götürüyor.
Erkek haremine sesleniyor.
Ama dişiler kendileri ile kayıp ikilinin arasını saatlerce ve kilometrelerce açtılar.
Sıranın sonundaki başıboş yabancıların arasına karışıyorlar.
Meraklı ama mesafeliler.
Daha önce bir dişinin bir öksüzü evlat edindiğini kimse görmedi.
Ama babası belki ne yaptığını biliyordur.
Sonu ne olursa olsun baba ile oğul bu işe beraber atıldılar.(пустились в это предприятие)
Gün batarken sürüye yetişiyorlar.
Gelecekleri belirsiz, ama aralarındaki bağ asla kopmayacak.
Benzersiz ikili böylece yoluna devam ediyor.
Dünya'nın her yerindeki büyük göçebeler gibi.
Yılmaz ve gözüpek.
Kitleler halinde ilerliyorlar.
Birey olarak hayatta kalıyorlar.
Yolları güneşin ateşe verdiği tozlarla yanıyor.
Ama ilerdeki Okavango Deltası'nın sulak arazilerinin kokusunu alabiliyorlar.
Ve ümidin keskin kokusunu da.
У вас, по-хорошему, еще и перевод каждого предложения должен быть. Я прописывать не стала, чтобы хоть что-то вам оставить. Лично я бы на вашем месте - ставила кино и на слух перебивала скрипт столько раз, сколько надо, чтобы совсем без ошибок написать, никуда не подглядывая. У меня с первого раза получается, и, если вы сами всё делали, так же как я, у вас тоже с первого раза должно без проблем получаться. А у кого нет - тренируйтесь. Только быстрее давайте. А то мне скучно. Так скучно, что я вчера 50 оттенков серого с турецкими субтитрами посмотрела, вас ждать не стала. Такое неприятное кино. Мне книжка тоже гадкой показалась, а актера я в роли маньяка-убийцы недавно видела (я вам показывала) - он там намного выгоднее смотрится. Не советую вам 50 оттенков, в общем... И сама постараюсь забыть. На завтра - продолжение скрипта Немо. До 28.30, когда пеликан в окно врезается.
Я пошла... У меня - крутой план на вечер...- стучать зажигалкой по столу... Вы тоже не забудьте!
Всех целую, всем до виртуального завтра!
Я пошла... У меня - крутой план на вечер...- стучать зажигалкой по столу... Вы тоже не забудьте!
Всех целую, всем до виртуального завтра!
