519. Слоны, мухи и метеорит.

Büyükanne umutsuz bekleyişini biraz daha sürdürüyor.
O da birazdan çıkacakları yolculuğa hazırlanmak için beslenme işine dönmek zorunda kalacak.
Ama şu an için, hepsi buraya hapsolmuş durumda.
Bir intihar koşusu dışında sadece bir tek şey özgürlüğe kavuşmalarını sağlayabilir.
Ve nihayet ufkun ötesinden gelen yağmur müjdesi.
Yola çıkmadan önce katılmaları gereken hüzünlü bir tören var.
Fillerin gizemli ve dokunaklı cenaze töreni.
Hepsi ölü bebeğin başında.
Şiddetli ve kuru sıcak bedeninin kalıntılarını yaklaşık on günde mumyalaştırmış.
Sonsuz bir şefkatle kemiklerini kokluyor, onlara dokunuyor, ve onları tutuyorlar.
Sadece insanların keder duyabileceği söylenir.
Ama fillerin son vedası çok büyük bir acıyı anlatıyor.
Küçük kızsa sağlıklı ve güçlü görünüyor.
Güçlü olması gerek, çünkü hayatının ilk yarışı başlamak üzere.
Ufukta mahşer gibi bir görüntü beliriyor.
Gün, boğucu bir geceye dönüşmek üzere.
Yukarı Mississippi'de yaz başlıyor.
Nehrin yatağından taştığı yerlerde sıcak ve nemli günler yeni bataklıkların üstüne çöküyor.
Bu su yolları neşeli üç yavru Kanada kazına koruma sağlıyor.
Çabucak gelişen bu bebekler, nasıl yüzeceklerini ve nehrin bolca sunduğu bitki de böcekleri nasıl yiyeceklerini bilerek doğuyor.
Temmuz ayının gelişiyle çok yakında akıl almaz bir yiyecek bolluğu başlayacak.
Nehrin dibindeki çamurlarda kıpırdayan bir şeyler var.
Bunlar mayıs sineği larvaları.
Birazdan ortaya çıkacaklar.
Hem de milyonlarcası.
Aşağıya sarkan dallara tutunarak larva, kabuklarından erişkin sinekler olarak çıkıyorlar.
Misyonları, 24 saat içinde uçmak, çiftleşmek, doğurmak ve ölmek.
Bu seks ve ölüm dansı o kadar yoğun ki, hava durumu radarlarında görülüyor.
Şimdi ziyafet başlıyor.
Bu şölen için milyonlarca ötücü kuş geldi.
Bazılar yiyebileceğinden çok daha fazlasını yakalamış.
Durumdan yararlananlar sadece kuşlar değil.
Zıplayıp uçan leopard kurbağaları dillerinin önderliğinde kendilerini her sene tekrarlanan bu ziyafetin ortasına atıyor.
Bu böceklerin büyük bir çoğunluğu, yumurtalarını Mississippi nehrine bırakmak ve ardından ölüp ziyafeti tekrar suya döndürmek için yaşıyor.
Değişen renkler, son baharın gelişini haber veriyor.
Ve kuşların göç yolu Kuzeyden Güneye dönüyor.
Sonbahar, kel kartala görkemli ve ürkütücü bir ziyafet sunuyor.
Amerikan su tavuklarının çoğu, Kanada'dan dönerek Orta Amerika'nın en güneyine doğru ilerliyor.
Güvenlikleri için sürüler halinde bir araya geliyorlar.
Ama sürünün güvenliğini sağlamakla bireyin güvenliğini sağlamak aynı şey değil.
Güçlü pençeler tarafından yakalanan su tavuğunun yaşayacağı işkence daha yeni başlıyor.
Bir su tavuğu mideye indirilmeden önce 6 ya da 7 kere yakalanıyor, kaçırılıyor ve suya daldırılıyor.
Bu dehşet verici durum, kartallar için bir oyun gibi.
Sonbaharın gri günleri yazlıkçıları ve bölgeden geçenleri yola devam etmeye zorluyor.
Küçük kazlar tamamen değişti.
Ve göklere ait oldukları fikrine kendilerini adamış durumdalar.
Baştan aşağıya değişen küçük kazlar, uçabileceklerine körü körüne inanıyor.
Birbirlerine o kadar bağlılar ki, uçmak için kanatlarının arasında mesafe bırakmaları gerektiğinin henüz farkında değiller.
Çok yakında Mississippi'deki yuvalarından ayrılıp Güneye doğru öterek kanat çırpan ve kışın gelişini duyuran sürülere katılacaklar.
Nehrin bu kısmında vedalaşma vakti geldi.
Mississippi gökleri tekrar havalanan göçmenlerin bir büyüleyici görüntüsüyle dolacak.

Orta Mali'de Dünya'nın sonu gelmiş gibi.
Saatte yüz kilometre hızla yol alan, toz ve kumdan oluşan bir tsunami dalgası, fil ailesini yutuyor.
Fırtına, dişi aile reisini ve sürüyü harekete geçiriyor.
Güneye, yağmurun tarifi zor kokusuna doğru ilerleyecekler.
Göçebe insanlar, onların adımlarını takip ediyor.
Fillerin, hava tahmininde, kendilerinden çok daha iyi olduklarını biliyorlar.
Toz bulutu dağıldıktan ve günler geçtikten sonra, dişi aile reisleri güçlerini birleştiriyor.
Aileler, bir araya gelerek tek bir fil ordusu oluşturuyor.
Yol üstündeki yerleşim yerleri giderek genişliyor.
Ve temkinli filler, yollarının her sene daha da daraldığını görüyor.
Gençler yetişmekte zorlanıyor.
Hatta yetişkinler bile öldürücü sıcağın etkisiyle yere yığılabiliyor.
Yürüyüşün başında bulunan reislerin reisi hedeflerine yaklaştıklarını seziyor.
Bu hedef, onları bir sonraki vahadan ayıran sarp kayalıkların arasında.
İnsanların bulunmadığı ender bir geçit.
Güneş ışıkları şafakta fil kapısının eşiğini aydınlatırken sonunda oraya ulaşıyorlar.
Uzaktan gelen baştan çıkarıcı kokulardan güç alıyorlar.
Şimdi onlarla bir günlük yürüme mesafesindeki yağmur arasında hiçbir engel yok.
Ne kayalıklar, ne de insanlar.
Tarihi yolculuklarına devam etmeye başlamadan önce orda dinlenip karınlarını doyurabilecekler.
Büyük çöl fillerinin sonuncuları, annelerinin bilgelerinin bir göstergesi olarak hayatta kalmayı başarıyor.
Zamana karşı yollarına devam ediyor, birlikte ilerliyor, ve birey olarak hayatta kalıyorlar.